شانزده سال از مرگ پري غمگين تنهائي ها گذشت
چه اندوهي در قلب شاهدخت ليلا پهلوي خانه كرده بود
• جسد شاهدخت ليلا پهلوي روز يكشنبه 20 خرداد(10 جون 2001) در يك هتل در لنـدن پيـدا شـد. بـه گزارش پليس لندن، كاركنان هتل ليونارد در غرب لندن، يكشنبه شب در سويت محل اقامت ليلا در هتل، با جسد بيجان او روبرو شدند
سخنگوي اسكاتلنديارد، پليس انگلستان اعلام كرد: در معاينه جسد، علت مرگ مشخص نشده است اما دلايل و قرايني دال بر مشكوك بودن مرگ نيز به دست نيامده است.
روزنـامه ديلي ميل چاپ لندن نوشت: مرگ ليلا پهلوي ممكن است بر اثر مصرف بيش از اندازه د ارو، صورت گرفته باشد.
روزنامه ديلي تلگراف نوشت:
علـت مـرگ ليلا پهلوي مي تواند مصرف بيش از اندازه قرص خواب آور باشد. به نوشته اين روزنامه ها، پليس لندن، اسناد و نامه هايي را در محل اقامت ليلا پهلوي به دست آورده و شايد شواهدي دال بر خودكشي نيز در ميان نامه ها به دست پليس افتاده باشد.
روزنـامـه ديلي ميرور، يك روزنامه ديگر چاپ لندن، نوشت: جسد ليلا در حالي كه كف اتاق محل اقامتش در هتل افتاده بود پيدا شد.
روزنامه لس آنجلس تايمز در گزارشي در ايـن زمينه نوشت: ليلا به يك بيماري نادر مـغـزي، مـوسوم به ميالژيك انسفالوميليتيس مبتلا بوده است.
فرح پهلوي شهبانوي ايران طي اطلاعيه اي كه به اين مناسبت انتشار داد نوشت:
بـا انـدوه فراوان به آگاهي هم ميهنانم در داخل و خارج ايران مي رسانم كه دخترم ليلا پهلوي، در شب دهم جون 2001 در لندن، هنگام خـواب، زندگي را بدرود گفت: در چند سال گذشته، ليلا بسيار افسرده بود.
گذشت زمان، زخمهايش را التيام نداد. او كه از 9 سالگي از وطن دور بود، هرگز نتوانست غم درگذشت پدرش اعليحضرت محمد رضا شاه پهلوي را، كه آن قدر به وي نزديك بود فراموش كند. ليلا هرگز بي عدالتي و شرايط اندوه بار ترك ميهن و مشكلات پس از آن را به فراموشي نسپرد. او نمي توانست دور از وطن زندگي كند و با تمام وجود، خود را در رنج مردم ايران شريك مي دانست.
در ادامه اطلاعيه آمده است: ليلا ايران را دوست داشت، او ما را ترك كرد بي آنكه كشور خود را دوباره بببيند…
ليلا پهلوي هر چند پس از ترك كشور در آستانه انقلاب سال 1357 ديگر هرگز ايران را نديد اما، به نوشته مجله پيپل چاپ آمريكا، در كابوس هايش خود را در كاخ سلطنتي مي ديد و مـي دانسـت كـه نبايد آنجا مي بود چون اگر مي فهميدند،سرش را از تن جدا مي كردند.
اما در عالم واقعيت ها مي دانست كه اوضاع عوض شده است و اهميت نمي داد كه او را شاهدخت خطاب نمي كنند.
زمـانـي كه او در گرينيچ ، كاناتيكت، زندگي مي كرد گفت: براي كسي كه حال و روز ما را پيدا مي كند، ديگر تشريفات معني چنداني ندارد.
ليلا در سال 1992 از دانشگاه براون در رشته ادبيات، فارغ التحصيل شد و از آن پس بيشتر با دوستان و اعضاي خانواده بود. ليلا اغلب به ديـدن مـادرش فـرح پـهلـوي مي رفت كه در پاريس با دو فرزند ديگرش، فرحناز و علير ضا زندگي مي كرد.
رضا پهلوي وليعهد و برادر بزرگ ليلا، با خانواده اش در ايالت مريلند آمريكا زندگي مي كند و شهناز خواهر ناتني آنها كه مادر او فوزيه همسر اول شاه بود، در سويس به سر مي برد.
ليلا پهلوي ازدواج نكرد، او پيوسته مي گفت: با آن كه آمريكا را دوست دارد اما مي خواهد ايران را ببيند.
روزنامه ديلي ميل چاپ لندن مينويسد: براي همه كساني كه ليلا را با زيبايي خيره كننده ا ش مي شناختند، مشاهده اندام خسته و فرسوده او در اين اواخر بسيار دردآور بود. لباسهايش را بهترين طراحان مي دوختند و هنوز جواهراتي را مورد استفاده قرار مي داد تا نشان دهد از خانواده سلطنتي است. اما لباس ها به سختي مي توانست اندام لاغر و تكيده ليلا را پنهان كند. او بيشتر به اسكلتي شبيه بود. به خاطر بي اشتهايي، داروي زياد مصرف مي كرد و چنين وانمود مي كرد كه به غذا حساسيت دارد، اما هرگز نمي توانست يك غذاي كامل را صرف كند.
به نوشته روزنامه ديلي ميل يك بار هنگام صرف شام، ده، دوازده عدد چاي كيسه اي از كيفش در آورده و گفته بود نميدانم كدام يك از اينها برايم خوب است و كدام يك بيمارم مي كند.
حاضران متوجه پريشاني حال وي شدند و يكي از آنها بعداً گفت: ليلا دنبال يك زندگاني عادي است اما آن را پيدا نمي كند.
به نوشته اين روزنامه، هنگامي كه يكي از بستگان خاندان پهلوي پول هاي اعضاي خانواده در تبعيد را برداشت و فرار كرد و پس از مدتي سر از ايران در آورد، ليلا به شدت عصباني شد و مي خواست از او شكايت كند، اما نزديكانش به وي گفتند اين كار را نكند چون ايران راي دادگاههاي آمريكا را نمي پذيرد و با طرح دعوا، مقام هاي جمهوري اسلامي خواهند گفت: اينها بخشي از بيت المال بوده كه خاندان سلطنتي هنگام ترك ايران با خود برده اند.
ليلا نيمي از سال را در لندن و نيمي را در نيويورك مي گذرانيد و در اين اواخر در نظر داشت يك سازمان خيريه راه بيندازد كه هدف آن كمك به مردم ايران باشد.
ديلي تلگراف روزنامه چاپ لندن از قول مدير هتل ليونارد نوشت: ليلا هرگز با دوست يا دوستاني همراه نبود و كاركنان هتل، وي را زني دوست داشتني، با رفتاري دوستانه و با نزاكت توصيف كرده اند. ليلا، به نوشته ديلي ميل، در مصاحبه چندي پيش خود با مجله اولا چاپ اسپانيا در پاسخ به اين پرسش كه آيا اميدي به يافتن يك عشق دارد، گفته بود: مهمترين چيز اين است كه خودمان را بيابيم، و دليلي براي زندگي كردن پيدا كنيم و هدف و جهتي را در زندگيمان كشف كنيم.
من استعدادها، سرگرمي ها و علاقهمندي هاي گوناگوني دارم. اما دلم مي خواهد به يك چيز دور از دسترس، دست پيدا كنم. و در باره نظرش نسبت به عشق گفته بود:
حادثه بسيار ساده اتفاق مي افتد، نمي تواني برايش برنامه ريزي كني. گاهي كسي را مي بينم اما پيش از افتادن به دام عشق، به خودم نهيب ميزنم كه نه! به هيچ وجه.ليلا پهلوي در همين مصاحبه گفته بود با آن كه بخش اعظم زندگي را در خارج گذرانده است، اما هميشه خود را ايراني مي داند، آنچنان كه گويي هرگز ايران را ترك نكرده است.
PRINCESS LEILA PAHLAVI Her Imperial Highness Princess Leila Pahlavi was born in Tehran on March 27, 1970. Vivacious and outgoing, Princess Leila was close to her family, a popular figure with her friends, and pursued interests in art and Iranian history and contemporary events. Princess Leila attended primary school at Niavaran Special School (1974-78) and at Marymount School in New York City (1979-80). Middle school was at the Cairo American College in Cairo, Egypt, and later at Pine Cobble School in Williamstown, Massachusetts. Princess Leila completed her high school education at Rye Country Day School Rye, New York (1983-87), and attended Brown University in Providence, Rhode Island, as an undergraduate (1988-90). Princess Leila passed away in London on June 10, 2001.SiblingsPrincess Shahnaz Pahlavi half-sister, (October 27, 1940)Crown Prince Reza Pahlavi (born 31 October 1960)Princess Farahnaz Pahlavi (born 12 March 1963)Prince Ali-Reza Pahlavi (born 28 April 1966 – died 4 January 2011) Father Mohammad Reza Shah Pahlavi Mother Farah DibaBorn 27 March 1970 in Iran, (Persia) Tehran – passed away in London, England on June 10, 2001 (aged 31).Laid to rest at the Passy cemetery (Cimetiere de Passy) in Paris France.