Tehran Magazine Issue # 1036 Behnaz Shafiei, Iran’s female motocross champion

Shafiei, 27, has become a symbol of the shifting social norms for women in Iran, realising her dream of becoming a professional biker despite living in a country where she is not allowed to ride on public roads.  

بهناز شفيعي اولين دختر موتورسوار ايران در آمريكا

گزارش از: سعيد ‌ ‌
مـاجراجويي و هيجان آفريني يك دختر 27 ساله ايراني به نام “بهناز شفيعي” سبب شده تا نام او در خاورميانه، اروپا و آمـريكا به عنوان اولين دختر موتورسوار ايراني بر سر زبان ها بيفتد. ‌ ‌
موتورسواران جهان از بهناز شفيعي به عنوان يك دختر جسور ياد مي كنند و همين امر سبب شد تا يك باشگاه موتورسواري آمريكايي از وي دعـوت بـه عمل آورد تا براي شركت در مـسـابـقـات موتورهاي ورزشي اين باشگاه به آمريكا سفر كند. ‌ ‌
البته ناگفته نماند كه پيش از بهناز شفيعي دخـتـر ديـگـري بـه نـام <نـورا نـراقي> كه در موتورسواري به موفقيت هايي دست يافته بود به دعوت يكي از قهرمانان موتورسواري آمريكا به نام <اشلي فايلك> به آمريكا سفر كرده بود. اما داستان بهناز شفيعي چيز ديگري است كه تفاوت آن را بايد در جسارت ها و پشتكار او ديد.
او در پـانزده سالگي و به دنبال سفري به روستـاي <قيـدار> در زنجـان به موتورسواري گرايش پيدا كرد زيرا در آنجا چندين زن را ديد كه رفت و آمدهايشان با موتور بود و همين امر سبب شد تا به موتورسواري علاقمند شود و يكي از همان زن ها به او موتورسواري ياد دهد. ‌ ‌
خـودش اعتـراف كـرده كـه در كودكي هم عاشق موتور بوده و با ديدن هر آشنايي كه سوار بر موتور بود از او خواهش مي كرد تا با موتور او را يك دور بچرخاند. اين عشق و علاقه سرانجام به مرحله اي رسيد كه به تدريج براي خود موتور خـريـد و طـي سـال هـا سـواري با موتورهاي مختلفي را تجربه كرد. در آغاز اطرافيان به ويژه مردها با تعجب كارهاي او را دنبال مي كردند ولي زماني كه به شهرت داخلي دست يافت و توانست كلاس موتورسواري باز كند و به علاقمندان شيوه موتورسواري ياد دهد همه دريافتند كه او پشتكار دارد به حرفه اش علاقمند است و در كارش هم موفق شده است. يكي از شاگردان او نيكي كريمي بازيگر معروف است كه موتورسواري را نزد بهناز آموخت و در برخي از فيلم ها كه صحنه موتورسواري داشت بهناز به عنوان بدل نيكي كريمي در صحنه ها ظاهر شد.
با رسانه اي شدن نام بهناز شفيعي به عنوان اولين دختر موتور سوار ايران كه در ميدان هاي نمايشي داخلي و خارجي به موتورسواري مي پرداخت كمپاني <گئورگ ينسن> براي كمپين تبليغاتي جواهري بزرگ خود در دانمارك بهناز شفيعي را به عنوان مدل انتخاب كرد و براي ساختن كليپ هاي تبليغاتي در اسپانيا و دانمارك جلوي دوربين ظاهر شد. او در حال حاضر به عنوان يكي از پنج مدل تبليغاتي جواهري گئورگ ينسن شناخته مي شود.
مدير عامل اين كمپاني كه خانمي به نام <اوا لوتا هوستد> است در مورد بهناز شفيعي گفته: ما هميشه زنان را تشويق كرده ايم كه خودشان باشند و روي پاي خودشان بايستند و اكنون بهناز شفيعي يكي از همين زنان موفق است كه فلسفه ما را تجسم بخشيده است. ‌ ‌
در ويديوي تبليغاتي اين كمپاني بهناز شفيعي را مي بينيم كه سوار بر موتورش از بيابان هايي عبور مي كند كه فضاي آن شبيه فضاهاي ايران است و صدايي نيز به گوش مي رسد كه مي گويد: شجاع، قوي، بلندپرواز و زيادي طلب…
مديران اين كمپاني و مسئولان تبليغاتي نيز همه متفق القول قبول دارند كه بهناز سرآمد است و در كليه مراحل انتخاب اول آن ها بوده است. ‌ ‌
بهناز مي گويد: موتورسواري در ايران ورزشي خطرناك براي زنان است چون به آنها مجوز موتورسواري داده نمي شود و تمرين ندارند. من در روزهاي اول براي موتورسواري و عبور از مسيرهاي خاي، گِلي، و ناهموار هميشه لباس مي پوشيدم تا هيچ كس نفهمد من دختر هستم. گاهي اوقات نيز شب ها به تمرين مي پرداختم.
‌ ‌برخي معتقدند كه هيجان دروني بهناز شفيعي ناشي از جدايي زود هنگام پدر و مادر است كه در كودكي او صورت گرفته است. آنها در كرج زندگي مي كردند و بهناز هم در كرج متولد شد و در همانجا نيز به مدرسه رفت. بعد وارد دانشگاه شد و رشته حسابداري را انتخاب كرد اما هرگز از اين رشته استفاده نكرد و تنها به حرفه موتورسواري پرداخت. او مي گويد: تمام زندگي من در موتورسواري و موتورسيكلت گره خورده و موتورسواري راهي است كه از طريق آن مي توانم ذهن خودم را آزاد كنم و به آرامش برسم. ‌ ‌
در حال حاضر تمام تلاش بهناز شفيعي اين است تا بتواند سازماني را براي دختران و زنان ايراني برپا كند تا زنان و دختران بتوانند در رشته موتورسواري ثبت نام كنند و با گذراندن تمرين هاي مربوطه اين فرصت را داشته باشند تا در مسابقات رسمي موتورسواري شركت كنند. به همين منظور در فكر تأمين هزينه اي از طريق دوستدارانش است تا بتواند با سرمايه اي مناسب سازمان مورد نظرش را براي موتورسواري زنان و دختران تأسيس كند.
او در سفر به لس آنجلس نيز موتور خود را فروخت تا هزينه آن را اختصاص به سازمان مذكور دهد و اكنون نيز به مريلند رفته تا به تلاش هاي خود براي “فاندريزينگ” ادامه دهد و با دست پر به ايران باز گردد و طرح مورد علاقه خود را به مرحله اجراء برساند. او براي پياده كردن طرح خود در سفر به آمريكا به بررسي دقيق پيست هاي واقعي و اندازه هاي استاندارد مسيرهاي موتورسواري مي پردازد و در فرصت هاي مناسب نيز با موتورهاي كرايه اي به تمرينات خود در ميادين آمريكايي ادامه مي دهد. او تا چه حد در پياده كردن طرح خود در تهران موفق شود معلوم نيست و بايد در انتظار آينده بود…

Behnaz Shafiei, Iran’s female motocross champion:

‘Women can still shine in spite of constraints’

spectacular 15-metre jump on a track near Tehran — all the more astonishing given that this would have been illegal a year ago.

 

It was only around six months ago that the government allowed women to train on private circuits, and only a couple of months since this female-only track opened outside the capital.

“Before it was illegal, but today there are around a dozen women that ride professionally,” she said proudly, leaning on her Suzuki 250X.

The track might be segregated — with large banners reminding men they are not allowed — but Shafiei still trains with a man, motocross veteran Javad Zanjani.

 “It’s great that women are riding,” he said. “It’s been 35 years that I’ve been doing motocross and I never thought it would get so much interest from women.”

There have already been two female-only competitions — Shafiei won the first — but they also organised a training day that attracted some 50 women.

 “They came from all over Tehran and the region. There was a 60-year-old woman who came with her 40-year-old daughter to train,” he said.

Shafiei was 15 when she first saw a woman riding a motorbike in a small village near Zanjan in northern Iran.

“I was surprised and asked her if women had the right to ride motorbikes. She showed me how to do it and I liked it immediately,” she said.

She bought her first bike when she was 22 but had to be sneaky about using it.

“For two years, I rode my bike in the evenings behind the house dressed as a boy.

“When people realised I was a woman, most were encouraging, but some men said my place was in front of the washing machine or in the kitchen,” she said, laughing.

 She decided to go full-time with motocross, and along with Zanjani, badgered the ministry of sport until her perseverance finally won her the permission to train openly.

“Many Iranian women complain about the restrictions which stop them doing lots of things in this country, but it’s not the whole truth, because many can still shine in spite of the constraints,” Shafiei said.

 Iranian women are forced by law to cover their hair and neck in public, so Shafiei takes care to tuck her dyed-blonde hair neatly into her helmet to pre-empt any criticism from conservatives.

She is glad to be an example for young girls in Iran as they push back against long-standing traditions.

Women in Iran still have a lower status than men in some respects — particularly in legal disputes over things like inheritance and divorce.

 But they face far fewer restrictions in daily life than in more conservative countries — permitted to drive and notably out-numbering men in universities.

The traditional black “chador” robe has been increasingly replaced, particularly in wealthier areas, by skinny jeans, make-up and colourful headscarves loosely thrown over the back of the head.

 Sport remains a flashpoint, with clothing rules effectively barring women from certain events such as swimming.

But women are elbowing their way into sports such as karate, athletics and volleyball.

Shafiei hopes the next step will be allowing women to ride motorbikes in town.

“If we fight for these ideas, we will certainly win,” she said.